Περί μαστορικής 1

... ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ ΠΟΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΜΑΣΤΟΡΑ. Κι αν μας ρωτήσει κάτι (που αποκλείεται) τότε απλώς εκφράζουμε την άποψη μας με την ένδειξη της απορίας στο πρόσωπο που θα ακολουθήσει ο θαυμασμός για την λύση που θα δώσει το αφεντικό μας.

Το επόμενο βήμα είναι ο «βοηθός». Τον ξέρετε οι περισσότεροι μα τον έχετε αγαπήσει σχεδόν όλοι. Ο «βοηθός» στέκεται με καμάρι δίπλα στον «μάστορα» καθώς είναι ΑΞΙΟΣ να τον συνοδεύσει στο πρόβλημα της βλάβης και να εκτελέσει αντ'αυτού μικρές μα σημαντικές εργασίες, όπως: βίδωμα, ξεβίδωμα, χτύπημα με σφυρί και καθάρισμα, μα το πιο σημαντικό όλων είναι το δικαίωμα της σκέψης και του λόγου που αποκτάει ο «βοηθός». Βέβαια δικαίωμα στην γνώμη του έχει αποκτήσει αλλά πρέπει αν σημειώσουμε πως οτιδήποτε λέει ο βοηθός είναι «παπαριές» ή «μαλακίες». ΜΟΝΟ Ο ΜΑΣΤΟΡΑΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ, ποτέ ο βοηθός. 

Όχι. Το επόμενο σκαλί δεν είναι ο «μάστορας» καλέ μου φίλε. Τα μεταξωτά βρακιά του μάστορα θέλουν κι επιδέξιο κώλο, οπότε κάνε υπομονή. Προς το παρόν είσαι απλά «τεχνίτης». Ναι, ναι μπορεί να σε φωνάζουν «μάστορα» οι περισσότεροι μα ξέρεις βαθιά μέσα σου πως ακόμη δεν είσαι. Κάτι σου λείπει... κι αυτό το κάτι είναι τα 15-20 παραπανίσια κιλά και η εμπειρία στον τρόπο με τον οποίο κοιτάς τους πάντες μα και το πως ρουφάς τον γκαιφέ σου. Είσαι νινί ακόμη... 

Έφτασες ναι. Έπειτα από 25-30 χρόνια δουλειάς... Ε ΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΙΣΑΙ ΜΑΣΤΟΡΑΣ μεγάλε. Τι να μας πουν και οι άλλοι από την ζωή τους; Ολόκληρη η ζωή τους, μια μέρα απʼ την δική σου... Άπαντες σε σένα έρχονται καθώς ΜΟΝΟ ΕΣΥ, ΝΑΙ ΕΣΥ μπορείς να δώσεις την λύση. Τους αφήνεις να το σκεφτούν, να πελαγώσουν κι έπειτα σαν από μηχανής χοντρός..ε...θεός σκας μύτη και με 2 κινήσεις μονάχα διορθώνεις τα πάντα. Από πυραυλοκίνητο ελικόπτερο μέχρι τσιμπιδάκι για τα φρύδια. Δεν παίζει να έχεις κάνει εσύ το λάθος, σίγουρα κάποιος άλλος έκανε την μαλακία και τώρα εσύ πρέπει να βγάλεις το φίδι από την τρύπα. Πρέπει γιατί κανένας άλλος δεν μπορεί και όπως λένε, “a man got to do what a MAN got to do” and you are THE man. Not just a man…

Το όνομα σου θρύλος στην πιάτσα. Σε θυμούνται όλοι και χαμογελούν γιατί υπήρξες one of the best αν όχι THE TOP. Κι αν έλυσες κι έλυσες προβλήματα, αν έφαγαν ή δεν έφαγαν ψωμάκι από σένα παιδιά και φαμίλιες. Τώρα ήρεμος που πορεύτηκες σαν άξιος μάστορας μέσʼ την πουτάνα την ζωή, αφήνεις χώρο για τις επόμενες γενιές αφού δεν υπάρχει πλέον κάτι να κατακτήσεις. Είσαι πλέον «μάστρο-Κώστας» και μονάχα ο θεός μπορεί να σε κοιτάξει στα μάτια...